سلسله مراتب قدرت در خانواده

توی فرزندپروری یک مسئله مهمی که مطرح می شه اینه که تا چه حد باید بچه ها رو توی امور مختلف حمایت کنیم؟ تا چه حدی تو امور مختلف زندگی بهش قدرت بدیم. یک مسئله ای که این روزها مامان باباها باهش مواجه هستن اینه که اکثرا بچه ها تک فرزندن و مرکز توجه همه افراد خانواده، حرف، حرف اونهاست و کلاً سیستم خانواده باب میل بچه ها می چرخه و بیشتر بچه ها هستند که تو امور مختلف تصمیم می گیرن: مثلا الان تلویزیون همه باید کارتون ببینن، یا امشب همه باید جایی که اون می گه برن برای شام و.... . از این بچه ها که عموما یا بچه های آخر هستند یا تک فرزند هیچ مسئولیتی انتظار نمی ره، هر خواسته ای داره به اون می رسه و...
مطمئناً بچه هایی که تو این سیستم بزرگ می شن آسیب می خورن و در بزرگسالی با مشکل مواجه می شن، خودمحوری و عدم درک افراد دیگه از خصوصیات این بچه هاست و همیشه از موضع بالا به پایین به همه حتی افراد برتر و بزرگتر خودشون نگاه می کنن زیر بار هیچ قانون و بیدی نمی رن. برای حل این مسئله بچه ها باید نظام سلسله مراتبی قدرت رو توی خانواده درک کنند. در فرزند پروری نظام قدرت این طوریه:
پدر:رییس خانواده
مادر:معاون
فرزند ارشد: در رتبه سوم
فرزند دوم: در رتبه چهارم
و...
به ترتیب این سلسله مراتب قدرت در تصمیم گیری و انتخاب و... بیشتر می شه. بچه باید متوجه بشه که افرادی بالاتر از اون وجود دارن که باید فرمانبرداری کنه، این امر باعث می شه قانون مند بشه و تو سیستم های مختلف دیگه مثل مدرسه، محل کار و... که در آینده باهاش مواجه می شه عملکرد بهتری داشته باشه. بچه ها باید حتما نسبت به سنی که دارن در خونه یک سری مسئولیت هایی رو به عهده بگیرن مسئولیت هایی به جز مرتب کردن اتاقشون، در س خوندن و .... که وظیفست و مربوط به خودشون. باید یک سری کارها رو برای اعضای خونه انجام بدن. مثل سفره انداختن، آشغال ها رو دم در گذاشتن و... که این هم با افزایش سن باید بیشتر بشه. حواسمون باشه که داریم فرزندانی رو تربیت می کنیم که دو روز دیگه وارد جامعه ای می شن که کمی سخت گیر و بی رحمه و ما هم نمی تونیم در همه جا و همه وقت پشت پسر 30 سالمون برای حمایت باشیم و براش ماهی بگیریم، بهتره ماهی گیری رو بهش یاد بدیم، طوری که خودش بتونه گلیمشو از آب بکشه بیرون و از پس مسئولیت ها و زندگی مستقلانه خودش بر بیاد.