پیام بعضی از والدین: مریض باش!

اگه بچه ها در مواقع طبیعی توجه مورد نیازشون رو از والدین دریافت کنند دیگه نیازی نیست که برای جلب توجه اون ها بیمار بشن تا والدینشون بهشون نگاه و محبت کنه. گاهی وقت ها کودک اصلاً توی خونه دیده نمی شه توسط والدینش و به حساب نمیاد. کارهای مثبت انجام می ده نقاشی می کشه ولی هیچ بازخوردی هیچ آفرینی و توجهی که مورد قبولش هست رو دریافت نمی کنه، تو این موارد گاهی بچه ها مریض بودن رو انتخاب می کنن این گونه مادر و پدر دست نوازشی به سر بچه می کشن و توجه و دلسوزی می کنن این بچه ها بیشتر روزهای سال رو مریض اند یک روز دل درد یک روز سرما خوردگی و...
بعضی بچه ها هم وقتی توجه مثبت (که از انجام کارهای مثبت به دست میاد) رو به اندازه کافی دریافت نمی کنن رو میارن به توجه طلبی منفی. یعنی یک سری کارها رو به قصد انجام می دن که می دونن مادرشونو ناراحت می کنه لجبازی، انجام کارهای ممنوع و... . این جوری اونها توجه مادرشونو به خودشون جلب می کنند «وقتی مادرم سرم داد می زند یعنی این که وجود من را به رسمیت شناخته به من توجه کرده این بهتر است از زمانی که اصلاً دیده نشوم )
اگر دقت کرده باشید زمانی که مهمان دارید و سر شما خیلی شلوغ است رفتارهای کودکتان بدتر می شود می گویید« او همیشه در خانه آرام است ولی نمی دانم که امروز چه شده » او در اون روز توجه مورد نیازشو نگرفته و این گونه در جلوی شما خودنمایی می کنه تا بهش نگاه کنید.